Er zijn nogal wat presentatietrainingen die deelnemers willen leren om d-u-i-d-e-l-ij-k te gebaren of een bepaald aantal woorden in een zin te gebruiken of te stoppen met uh zeggen. We komen de klanten tegen die een dergelijke training gevolgd hebben en we pikken ze er helaas zo uit. Ze vallen op omdat ze niet meer normaal bewegen of praten. Of wat officiëler: ze volgen niet meer hun eigen bewegings- en spraakpatroon.
Identificatie
Wat de goedbedoelende trainers hun cursisten met hun tips en trucs willen leren is duidelijk: een expressieve en vloeiende presentatie geven. Ze vergeten daarbij de belangrijkste regel van het presenteren: de identificatie. Alles wat jìj doet als presentator doet je publiek ook. Een boze presentator creëert een onrustig publiek. Een opgewekte presentator zorgt voor een vrolijk publiek. Een bange presentator infecteert zijn publiek met onzekerheid.
Door je te concentreren op niet natuurlijke elementen in je manier van expressie geven, dus bijvoorbeeld door te willen vermijden dat je uh zegt, ontstaan er op verschillende manieren problemen. Je overconcentreert je op jezelf en raakt daardoor automatisch wat contact met je publiek kwijt. Verder zal de onnatuurlijke manier van bewegen en spreken voor vertraging in je doen en laten zorgen omdat je via je bewustzijn je buitenkant aanstuurt. Dit vertragen wordt door toeschouwers vaak opgepikt als een vreemd signaal wat ze niet goed kunnen plaatsen. Verder zorgt de overbewuste manier van presenteren meestal voor een verhoogde spierspanning die door publiek letterlijk als spanning geduid wordt.
Doe gewoon!
Kortom, door extra je best te doen verlies je wat van je broodnodige contact met je publiek, vervreemd je je publiek van je en creëer je spanning in de zaal.
Het motto bij presentaties is dan ook: doe gewoon! Blijf zo dicht mogelijk bij je eigen bewegings- en spraakpatroon. Laat je gewone uh’s vallen, laat je handen automatisch je spraak volgen, praat gewoon.
Logopedie
Maar wat als je nu overduidelijke problemen in je beweging of manier van praten hebt? Als je niet durft te bewegen of zo hard slist dat je niet meer te verstaan bent? Dan zit er niets anders op dan dit grondig en blijvend aan te pakken door middel van fysiotherapie of logopedie. De aanpak moet dan wel zo grondig zijn dat het leidt tot nieuw, automatisch ingesleten gedrag waar je bij presentaties geen extra aandacht aan hoeft te geven.
En om de cirkel rond te maken wat betreft identificatie: als je bij het presenteren je normale bewegings- en spraakpatroon hanteert, geef je het publiek het signaal: ik doe normaal, dus jullie kunnen je ook ontspannen. En dat is een tamelijk goede uitgangspositie om je verhaal kwijt te kunnen.
